فاتحه ای برای روح همه گذشتگان

نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچیک از مردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.

                          به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز

آشنا و غریبه خواننده این پست جهت شادی روح همه رفتگان خصوصا شهدای این خاک فاتحه ای قرائت کنید.

.  

امروز چه می خورید؟ ته چین گرمساری با دوغ

چلو گوشت، یکی از قدیمی ترین غذاهای اعیانی مناطق مرکزی ایران است. غذایی چرب و پرکالری و البته همچنان گران که گرمساری ها به آن ته چین هم می گویند. این غذا در گرمسار و ورامین یکی از نذری های معروف است. هرچند شام عروسی هم می شود!

مواد لازم:برنج: 6 پیمانه
گوشت: نیم کیلو راسته گوسفندی
دمبه: 50 گرم
سیب زمینی: 2 عدد
اسفناج: 100 گرم
سیر: 2 حبه
نمک، ادویه

روش تهیه:برنج را خیس کنید و پس از نیم ساعت روی اجاق قرار دهید تا به جوش بیاید. اسفناج را در یک ظرف بگذارید و زیر آبکشی قرار دهید که می خواهید پلو را در آن آبکشی کنید. اسفناج با آب برنج کمی نرم می شود.

یک سیب زمینی را ورقه ای کنید و ته قابلمه بگذارید. کمی زعفران دم کرده رویش بریزید. سپس یک لایه نه چندان ضخیم از برنج (حدود پنج شش سانتی متر) روی سیب زمینی ها بریزید. سراغ گوشت بروید. آنها را روی پلو بگذارید دنبه و سیر را هم میان گوشت ها قرار دهید. سپس بقیه برنج را روی آن بریزید.

چلو که تمام شد، سیب زمینی دیگر را به سه چهار تکه متوسط بدل کنید و در یک سوی برنج، اسفناج را در سوی دیگر و یک تکه دمبه را میان برنج قرار دهید. آب روغن فراموش نشود.

برنج که دم داد، در قابلمه را بگذارید، شعله را کم کنید و دو و نیم تا سه ساعت صبر کنید چون گوشت خام و سیب زمینی باید با حرارت درون پلو پخته شوند و البته دمبه ها باید آب شوند. پس از این مدت غذای شما آماده است.

مهم: گوشت این غذا باید حتما گوسفندی باشد. چون گوشت گوساله، میان برنج، سیاه می شود. همچنین اگر گوشت دنده را انتخاب کنید، غذای لذیذتری می خورید.

نکته: در نذری و یا برای میهمانی های بزرگ، از زیر و رو به غذا حرارت می دهند. ضمن اینکه از مرغ هم می توانید برای ته چین گرمساری استفاده کنید.

مخلفات: ماست موسیر یک گزینه خیلی خوب برای پایین رفتن این غذاست. اما سالاد شیرازی یا فصل را هم می توانید امتحان کنید.

نوشیدنی: دوغ! انتظار که ندارید با یک غذای سنتی و چرب ایرانی، نوشابه پیشنهاد کنیم؟

به به، چه نمازی!

فکرم همه‌جا هست، ولی پیش خدا نیست

سجاده زردوز که محراب دعا نیست

گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟

اندیشه سیال من ـ ای دوست ـ کجا نیست؟!

از شدت اخلاص من عالم شده حیران

تعریف نباشد، ابداً قصد ریا نیست!

از کمیتِ کار که هر روز سه وعده

از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست

یک‌ذره فقط کُندتر از سرعت نور است

هر رکعتِ من حائز عنوان جهانی‌ست!

این سجده سهو است؟ و یا رکعت آخر؟

چندی‌ست که این حافظه در خدمت ما نیست

ای دلبر من! تا غم وام است و تورم

محراب به یاد خم ابروی شما نیست

بی‌دغدغه یک سجده راحت نتوان کرد

تا فکر من از قسط عقب‌مانده جدا نیست

 

هر سکه که دادند دوتا سکه گرفتند

گفتند که این بهره بانکی‌ست، ربا نیست!

 

از بس‌که پی نیم‌وجب نان حلالیم

در سجده ما رونق اگر هست، صفا نیست

به به، چه نمازی‌ست! همین است که گویند

راه شعرا دور ز راه عرفا نیست